Menu
Η Βουλή των Σωμάτων

Ανδρέας Αγγελιδάκης, Πόλεμος, εγκατάσταση, 2017, διαστάσεις μεταβλητές

φωτογραφία: Nils Klinger

Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων

Η Βουλή των Σωμάτων

Η Βουλή των Σωμάτων, το Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της documenta 14, προέκυψε από την εμπειρία του λεγόμενου «θερμού καλοκαιριού της μετανάστευσης» στην Ευρώπη, το οποίο αποκάλυψε την αποτυχία όχι μόνο των θεσμών της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αλλά και της ηθικής πρακτικής της φιλοξενίας. Το Κοινοβούλιο ήταν ένα ερείπιο. Το πραγματικό Κοινοβούλιο ήταν στους δρόμους, το αποτελούσαν μη αντιπροσωπευόμενα και μη καταγεγραμμένα σώματα που αντιστέκονταν στα μέτρα λιτότητας και στις ξενοφοβικές πολιτικές.

Η Βουλή των Σωμάτων δρα ενάντια στην εξατομίκευση των σωμάτων αλλά και ενάντια στη μετατροπή των σωμάτων σε μάζα, στη μεταμόρφωση του κοινού σε στόχο του μάρκετινγκ. Σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από αναγκαίες καταγωγές, αντικειμενοποιημένα σύνορα και πολιτικές της ταυτότητας, η πρόταση της Βουλής των Σωμάτων είναι να λειτουργήσει ως ένας χώρος πολιτισμικού ακτιβισμού, επινοώντας καινούριες προσλαμβάνουσες και διαμορφώνοντας συνθετικές συμμαχίες μεταξύ των διαφορετικών παγκόσμιων προσπαθειών για κυριαρχία, αναγνώριση και επιβίωση. Αντλώντας έμπνευση από μικροπολιτικές αυτοοργανώσεις, συμμετοχικές πρακτικές, τη ριζοσπαστική παιδαγωγική και καλλιτεχνικά πειράματα, η Βουλή των Σωμάτων αποτελεί ένα κριτικό εργαλείο που στόχο έχει να ανατρέψει τόσο τα ερείπια των δημοκρατικών θεσμών όσο και τις παραδοσιακές μορφές της έκθεσης και των δημόσιων προγραμμάτων. Φέρνει κοντά καλλιτέχνες, ακτιβιστές, θεωρητικούς, περφόρμερ, εργάτες, μετανάστες και άλλους, προκειμένου να πειραματιστούν συλλογικά με τις συνθήκες ενός ρηξικέλευθου μετασχηματισμού της δημόσιας σφαίρας και με τη γέννηση πολλαπλών νέων μορφών υποκειμενικότητας. Η Βουλή των Σωμάτων δεν είναι ούτε τράπεζα ούτε συλλογή δεδομένων, ούτε «λαός» ούτε εταιρεία.… Περισσότερα

Η Βουλή των Σωμάτων άρχισε να διαμορφώνεται στην Αθήνα επτά μήνες πριν από την έναρξη της έκθεσης. Ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2016 με 34 Ασκήσεις Ελευθερίας στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας. Συγκαλείται από τον Οκτώβριο του 2016 μέσα από τη σύσταση έξι Ανοιχτών Κοινοτήτων: τη Νοοσφαιρική Κοινότητα, αφιερωμένη στη διερεύνηση εναλλακτικών τεχνολογιών συνείδησης (συντονισμός: Άγγελος Πλέσσας)· την Κοινότητα των Απάτριδων της Πολιτικής Ετερότητας (συντονισμός: Max Jorge Hinderer Cruz, Νέλλη Καμπούρη και Μαργαρίτα Τσώμου), που εξερευνά αντιαποικιοκρατικούς διαλόγους και πρακτικές, την παγκόσμια μετανάστευση και την τρέχουσα μεταμόρφωση του έθνους-κράτους· την Κοινότητα Φίλων της Σωτηρίας Μπέλλου, αφιερωμένη στον πολλαπλασιασμό των queer και διαφεμινιστικών (transfeminist) πολιτικών και στη συγγραφή μιας κριτικής γενεαλογίας του queer από τον Νότο· την Κοινότητα για το Τέλος της Νεκροπολιτικής, που αναζητά τρόπους κατανόησης και αντιμετώπισης των τεχνολογιών θανάτου της καπιταλιστικής αποικιοκρατικής ιστορίας· την Κοινότητα Φίλων του Ulises Carrión (συντονισμός: Arnisa Zeqo), που λαμβάνει τις τακτικές του Μεξικανού καλλιτέχνη ως αφετηρία εξερεύνησης πολιτισμικών στρατηγικών και πρακτικών της εξωθεσμικής τέχνης· και τη Συνεταιριστική Κοινότητα (συντονισμός: Emanuele Braga και Enric Duran), που επεξεργάζεται την κυκλική οικονομία και την «κοινότητα» .

Οι Ανοιχτές Κοινότητες διαμορφώθηκαν κατά τα πρότυπα της Société des amis des noirs (Εταιρεία φίλων των μαύρων), που συστήθηκε στη Γαλλία το 1788 υπέρ της κατάργησης του δουλεμπορίου, της προώθησης κοινωνικών και φιλικών δεσμών ανάμεσα σε εκείνους που θεωρούνταν πολίτες και σε όσους θεωρούνταν νομικά και πολιτικά μη ίσοι. Αυτοί οι στόχοι επιδιώκονταν σθεναρά με τη συγγραφή και την έκδοση βιβλίων κατά της δουλείας, με γκραβούρες, αφίσες και φυλλάδια καθώς και με τη διοργάνωση περιοδειών δημόσιων ομιλιών και θεατρικών παραστάσεων στις κωμοπόλεις και στις πόλεις της Ευρώπης. Οι σύλλογοι κατά του δουλεμπορίου λειτουργούσαν στην καρδιά των αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών ως ένα δημόσιο πρόγραμμα αντικουλτούρας για την ανάπτυξη ενός επιστημολογικού, διαλογικού, πολιτικού και ποιητικού-φαντασιακού συστήματος ως εναλλακτικής επιλογής στο αποικιοκρατικό καθεστώς. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι Ανοιχτές Κοινότητες της Βουλής των Σωμάτων στοχεύουν να δράσουν στην καρδιά του εκθεσιακού μηχανισμού, εντός της πολυπλοκότητας της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης οικονομίας, σε ένα πλαίσιο αυξανόμενων νεοαποικιοκρατικών και νεοφασιστικών διαλόγων. Η μεταχείριση που επιφυλάχθηκε στην Ελλάδα στην αυγή του νέου αιώνα ανακήρυξε την τρέχουσα μετάλλαξη της παγκόσμιας δυτικής πολιτικής.

Στις αρχές Ιανουαρίου του 2017 οι ξεχωριστές κοινότητες άρχισαν να διασταυρώνονται, να δημιουργούν πεδία τριβής και να προωθούν τον διάλογο ανάμεσα στα διαφορετικά γλωσσικά ύφη και στις μεθοδολογίες τους. Τρεις εβδομάδες μετά τα εγκαίνια της έκθεσης στην Αθήνα τον Απρίλιο, η Βουλή των Σωμάτων συναντήθηκε πρώτη φορά στο Κάσελ, με στόχο να δημιουργήσει έναν αντιφασιστικό, διαφεμινιστικό και αντιρατσιστικό συνασπισμό. Η Βουλή των Σωμάτων εξέλαβε το ερώτημα του W. E. B. Du Bois «Πώς είναι να είσαι πρόβλημα;» ως πιθανή επερώτηση που απευθύνεται σήμερα στο «99%» του πλανήτη, λαμβάνοντας υπόψη τη διαδικασία που ο Αφρικανός φιλόσοφος Achille Mbembe έχει αποκαλέσει «να γίνεσαι ο μαύρος του κόσμου». Στο πλαίσιο της εκδήλωσης αυτής συγκεντρώθηκαν όλες οι αθηναϊκές κοινότητες της Βουλής των Σωμάτων και συναντήθηκαν με την Κοινότητα των Φίλων του Halit, την πρώτη κοινότητα της Βουλής στο Κάσελ, η οποία αγωνίζεται ενάντια στις θεσμοποιημένες μορφές ρατσισμού. Η ονομασία της κοινότητας αυτής αποτίνει φόρο τιμής στη μνήμη του Halit Yozgat, που δολοφονήθηκε από νεοναζί στο Κάσελ το 2006. Τον Ιούνιο του 2017 προστίθενται νέες κοινότητες, όπως η Κοινότητα Φίλων της Lorenza Böttner, που πήρε το όνομά της από τη Lorenza, την περφόρμερ και καλλιτέχνιδα που ζωγραφίζει με το στόμα και τα πόδια. Αυτή η κοινότητα είναι αφιερωμένη στη σωματική και νευρολογική ιδιαιτερότητα και στον αγώνα ενάντια στην κοινωνική καταπίεση των αναπήρων.

Ως θεσμός σε εξέλιξη, χωρίς σύνταγμα, η Βουλή των Σωμάτων εμφιλοχωρεί σε τόπους διαμφισβητούμενων ιστοριών, όπου οι μνήμες μάς αναγκάζουν να αμφισβητήσουμε ηγεμονικά και εξιδανικευμένα αφηγήματα περί δημοκρατικής Ευρώπης. Στην Αθήνα εδρεύει στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, στο Πάρκο Ελευθερίας, σε ένα κτίριο που στέγαζε το αρχηγείο της στρατιωτικής αστυνομίας την εποχή της χούντας στην Ελλάδα, μεταξύ 1967 και 1974. Στο Κάσελ, η Βουλή των Σωμάτων εδρεύει στη Ροτόντα του Fridericianum. Το Fridericianum, που χτίστηκε επί Φρειδερίκου Β΄, εγκαινιάστηκε το 1770 ως βιβλιοθήκη και ως ένα από τα πρώτα δημόσια μουσεία της Ευρώπης. Το 1810, ο Jérôme Bonaparte, βασιλιάς της Βεστφαλίας και νεότερος αδερφός του Ναπολέοντα, αναδιαμόρφωσε τη Ροτόντα του Fridericianum, που για σύντομο διάστημα έγινε ένα από τα πρώτα κοινοβουλευτικά κτίρια στη Γερμανία. Τη δεκαετία του 1930 το κτίριο ήταν επίσης χώρος συγκέντρωσης του ναζιστικού κόμματος, έως ότου πυρπολήθηκε και μετατράπηκε σε ερείπιο μετά τους βομβαρδισμούς στο Κάσελ το 1941 και το 1943. Από το 1955 είναι ο πλέον εμβληματικός χώρος της έκθεσης documenta.

Σε όλη τη διάρκεια της documenta 14 η Βουλή των Σωμάτων με τις κοινότητές της δραστηριοποιείται τόσο στην Αθήνα όσο και στο Κάσελ, σαν μια παράφωνη, αν και συγχρονισμένη, πρακτική ετερογλωσσίας και ετερογένειας. Νομαδική και επιτελεστική, λειτουργώντας σαν μια ετεροτοπία χωρίς πατρίδα μέσα από την αύξηση και τη μετατόπιση πληθυσμών, δρα στους χώρους της έκθεσης καθώς και σε χώρους των δύο πόλεων (σε θέατρα, σωματεία, στούντιο, πλατείες κ.λπ.) που πειραματίζονται με νέες μορφές αυτονομίας, πέρα από τη νόρμα.

Οι Ανοιχτές Κοινότητες

Το 1787, έντεκα φίλοι ίδρυσαν την Εταιρεία για την Κατάργηση του Δουλεμπορίου στην Αγγλία, με στόχο να ενημερώσουν το κοινό για την αντιμετώπιση των υποδουλωμένων Αφρικανών μέσα στην ίδια την Αγγλία, στις αποικίες και στις φυτείες, και να ξεκινήσουν μια εκστρατεία υπέρ της εισαγωγής ενός καινούργιου νόμου για την κατάργηση του δουλεμπορίου, και την εφαρμογή του νόμου αυτού στα διεθνή ύδατα. Επίσης, στόχευαν να καθιερώσουν περιοχές στη Δυτική Αφρική όπου οι Αφρικανοί να μπορούν να ζουν ελεύθεροι από τον κίνδυνο αρπαγής και πώλησης ως σκλάβων. Η Εταιρεία επιδίωξε τους στόχους της με θέρμη, συγγράφοντας και εκδίδοντας βιβλία κατά της δουλείας, τυπώματα υπέρ της κατάργησης, αφίσες και προκηρύξεις, καθώς και διοργανώνοντας περιοδείες με δημόσιες ομιλίες και θεατρικές παραστάσεις στις πόλεις και τις κωμοπόλεις της Αγγλίας. Έναν χρόνο αργότερα, ακολουθώντας το ίδιο μοντέλο δράσης, ιδρύθηκε στη Γαλλία η La Société des Amis des Noirs (Εταιρεία φίλων των Μαύρων).… Περισσότερα

Οργανωμένες ως «εταιρείες φίλων», και οι δύο ομάδες προωθούσαν τη δημιουργία κοινωνικών και φιλικών δεσμών μεταξύ εκείνων που θεωρούνταν νομικά και πολιτικά μη-ίσοι. Δύο χρόνια αργότερα, το 1791, η ανταρσία των σκλάβων στο νησί του Αγίου Δομήνικου, στην Καραϊβική, εξελίχθηκε στην πρώτη μεγάλη επανάσταση κατά της δουλείας. Λειτουργώντας στο φόντο των εξεγέρσεων των σκλάβων μέσα στις αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες, οι εταιρείες λειτουργούσαν ως ένα δημόσιο πρόγραμμα αντικουλτούρας για την ανάπτυξη ενός επιστημολογικού, διαλογικού, πολιτικού και ποιητικού-φαντασιακού συστήματος ως εναλλακτικής επιλογής προς το αποικιοκρατικό σύστημα.

Η επανάσταση αρχίζει με τη γραφή και την ανάγνωση. Η επανάσταση αρχίζει με θέατρο και δημόσιες ομιλίες. Με τον διάλογο και το μοίρασμα. Η επανάσταση αρχίζει με τη φιλία.

Μέσα στο πλαίσιο του «παγκόσμιου ολοκληρωμένου καπιταλισμού» του 21ου αιώνα, το Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της documenta 14, σε συνεργασία με την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, υποστηρίζει την ανάπτυξη μιας σειράς Ανοιχτών Κοινοτήτων για τον μετασχηματισμό της πολιτικής φαντασίας.

Οι Ανοιχτές Κοινότητες, εμπνευσμένες από τη μεθοδολογία της «ανοιχτής μορφής» του καλλιτέχνη και αρχιτέκτονα Oskar Hansen, καθώς και από το δυναμικό των αυθόρμητων συγκεντρώσεων να δημιουργούν κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, λειτουργούν ως αυτοδιδασκόμενα και αυτο-οργανωμένα μικρο-κοινά που αναπτύσσουν τις δικές τους δραστηριότητες.

Το Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας είναι ο κύριος χώρος που φιλοξενεί τις κοινότητες στην Αθήνα, αν και μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα μέσα στην πόλη και να «επιμολύνουν» άλλους χώρους, από την Αίθουσα Πρεβελάκη στο Πολυτεχνείο έως διάφορα αρχεία, καφέ και σινεμά ή αχαρτογράφητους χώρους της πόλης. Οι Ανοιχτές Κοινότητες αναπτύσσουν δραστηριότητα από τον Οκτώβριο 2016 έως τα εγκαίνια της έκθεσης στην Αθήνα, τον Απρίλιο 2017, μετασχηματιζόμενες προοδευτικά στη δημόσια υποδομή της έκθεσης.

Οι Ανοιχτές Κοινότητες συγκεντρώνονται τουλάχιστον μια φορά τον μήνα, με άξονα μια σειρά δραστηριοτήτων: σεμινάρια, προβολές, εργαστήρια, περίπατοι, αναγνώσεις και καλλιτεχνικές παρεμβάσεις. Όλες οι δραστηριότητες των Ανοιχτών Κοινοτήτων είναι δωρεάν και ανοικτές στο κοινό. Όλοι μπορούν να συμμετάσχουν ως μέλη κάποιας από τις Ανοιχτές Κοινότητες. Τα μέλη μοιράζονται πληροφορίες και πρακτικές (βιβλιογραφίες, αναφορές, αρχεία), και αποφασίζουν για τις μελλοντικές εκδηλώσεις της Ανοιχτής Κοινότητας. Δεν είναι απαραίτητη η ιδιότητα του μέλους μιας Ανοιχτής Κοινότητας για τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε δραστηριότητά της.

Κάθε Ανοιχτή Κοινότητα μπορεί να καθορίσει τις χρονικές παραμέτρους και μορφές δράσης της. Δεν υπάρχει προκαθορισμένη μορφή για κάθε Ανοιχτή Κοινότητα. Κάθε Ανοιχτή Κοινότητα είναι το αποτέλεσμα της δικής της επιτελεστικής πρακτικής. Επομένως, μια Ανοιχτή Κοινότητα μπορεί να μεταλλαχτεί με τη συνεννοήση των μελών της, ή μέσα από τις δράσεις ή τις συμμαχίες της με άλλες συλλογικές πρωτοβουλίες ή Ανοιχτές Κοινότητες. Μπορούν να δημιουργηθούν περισσότερες Κοινότητες με τον χρόνο, ή κάποιες Κοινότητες να συνενωθούν και να δημιουργηθεί ένας άλλος, υβριδικός θεσμός.

Εξελισσόμενες και επιτελεστικές, όλες μαζί οι Ανοιχτές Κοινότητες συνιστούν την ψυχή της Βουλής των Σωμάτων που θα αναπτυχθεί.


Έξι Κοινότητες φιλοξενούνται στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας.

Ξεκινούν τον Οκτώβριο 2016:
Η Κοινότητα των Απάτριδων της Πολιτική Ετερότητας (συντονισμός: Max Jorge Hinderer Cruz, Νέλλη Καμπούρη, Μαργαρίτα Τσώμου),
Η Κοινότητα για το Τέλος της Νεκροπολιτικής (συντονισμός: Paul B. Preciado),
Η Νοοσφαιρική Κοινότητα (συντονισμός: Άγγελος Πλέσσας)

Ξεκινούν τον Δεκέμβριο 2016:
Η Κοινότητα Φίλων της Σωτηρίας Μπέλλου (συντονισμός: Paul B. Preciado, σε συνεργασία με το AMOQA [Athens Museum of Queer Arts]),
Η Κοινότητα Φίλων του Ulises Carrión (συντονισμός: Arnisa Zeqo, σε συνεργασία με τους Pierre Bal-Blanc και Hendrik Folkerts)

Ξεκινάει τον Ιανουάριο 2017:
Η Κοινότητα για τη Συλλογική Παραίσθηση (συντονισμός: Hila Peleg και Ben Russell)

Η Κοινότητα για το Τέλος της Νεκροπολιτικής

Στα τέλη του περασμένου αιώνα, ο αφρικανός στοχαστής Achille Mbembe ανέπτυξε μια βαρύνουσα κριτική απο-αποίκησης της…

 Περισσότερα
Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων

Η Κοινότητα των Απάτριδων της Πολιτικής Ετερότητας

Η Κοινότητα των Απάτριδων της Πολιτικής Ετερότητας:
Ολοκληρωμένος Παγκόσμιος Καπιταλισμός και ο Όρος της Ιθαγένειας

Συντονισμός:…

 Περισσότερα
Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων

Η Νοοσφαιρική Κοινότητα

Η Νοοσφαιρική Κοινότητα:
Τελετουργίες και Απόπειρες Μεταμόρφωσης της Συνείδησης

Συντονιστής: Άγγελος Πλέσσας…

 Περισσότερα
Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων

Η Κοινότητα Φίλων του Ulises Carrión

Συντονισμός: Arnisa Zeqo

Je m’appelle Ulises
et toi comment t’appelles-tu?

Η Κοινότητα Φίλων του Ulises Carrión εκκινεί από το έργο και την πρακτική…

 Περισσότερα
Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων

Η Συνεταιριστική Κοινότητα

Ο κόσμος χρειάζεται συνεργασία. Η κρίση κατά την τελευταία δεκαετία είναι κρίση εμπιστοσύνης: χρέη, δάνεια, παράγωγα…

 Περισσότερα
Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων

Η Κοινότητα Φίλων του Χαλίτ

Συντονισμός: Ayse Gülec, Initiative 6. April και Kassel postkolonial

Στις 6 Απριλίου 2006 ο Halit Yozgat, είκοσι ενός ετών, δολοφονήθηκε στο οικογενειακό…

 Περισσότερα
Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων

34 Ασκήσεις Ελευθερίας

Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στη Βουλή των Σωμάτων, το πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της documenta 14 το οποίο φιλοξενείται στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, στο Πάρκο Ελευθερίας, τον Σεπτέμβριο του 2016. Αυτό που θα συμβεί εδώ αυτό το δεκαήμερο δεν είναι ούτε συνέδριο ούτε έκθεση.

Αποφύγαμε τους συμβατικούς μουσειολογικούς χαρακτηρισμούς που επιβάλλουν διακρίσεις ανάμεσα στην ομιλία και την πράξη, τη θεωρία και τη δράση, την κριτική και την τέχνη. Αντίθετα, έχουμε προσκαλέσει 45 συμμετέχοντες να «ασκήσουν την ελευθερία» μέσα σε αυτό το κτίριο, που, στην πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας, χρησιμοποιούνταν ως έδρα της στρατιωτικής αστυνομίας κατά τη διάρκεια της επταετούς δικτατορίας. Κατανοούμε την ελευθερία –μαζί με τον Φουκώ– όχι ως ατομική ιδιοκτησία ούτε ως φυσικό δικαίωμα, αλλά ως πρακτική. Παρασυρόμαστε από το ρεύμα της Ιστορίας. Υπάρχει ένας χώρος. Υπάρχουν κάποια σώματα. Υπάρχουν κάποιες φωνές. Τι σημαίνει να είμαστε μαζί, εδώ, τώρα; Τι μπορεί να γίνει; Ποιος και τι γίνεται ορατό; Ποιες φωνές μπορούν να ακουστούν και ποιες παραμένουν σιωπηλές; Πώς μπορεί να αναδιοργανωθεί η δημόσια σφαίρα;… Περισσότερα

Δεν θα βρείτε ούτε ατομικά καθίσματα ούτε μια σταθερή αρχιτεκτονική στη Βουλή των Σωμάτων. Έχουμε αποφύγει την αντιμετώπιση του κοινού ως αισθητικού επισκέπτη ή νεοφιλελεύθερου καταναλωτή. Έχουμε επίσης απορρίψει τη δημοκρατική μυθοπλασία του ημικυκλικού αμφιθεάτρου. Διεκδικούμε –μαζί με τον Oskar Hansen– το ευκταίο της «ανοιχτής μορφής» στην πολιτική. Η μαλακή αρχιτεκτονική του Ανδρέα Αγγελιδάκη, η οποία αποτελείται από 68 μπλοκ ερειπίων (τα ερείπια ενός δημοκρατικού κοινοβουλίου;), μπορεί να συναρμολογηθεί και να τοποθετηθεί εκ νέου με άπειρους τρόπους, δημιουργώντας πολλαπλές εφήμερες αρχιτεκτονικές για τη Βουλή των Σωμάτων. Είστε ευπρόσδεκτοι να συμμετάσχετε στην καθημερινή διαμόρφωση αυτού του πολιτικού θέατρου, που αμφισβητεί την τοποθεσία, την ιεραρχία, την ορατότητα, την κλίμακα…

Οι 34 Ασκήσεις Ελευθερίας έχουν στόχο να συνθέσουν μια queer αντι-αποικιακή ευρωπαϊκή συμφωνία με αφετηρία τη δεκαετία του 1960 έως σήμερα, εμπλέκοντας στον διάλογο και φέρνοντας στο προσκήνιο αντιφρονούσες, ετερογενείς και αποσιωπημένες αφηγήσεις. Αρχίζουμε φέρνοντας κοντά την παράδοση της ριζοσπαστικής Αριστεράς και τον αντι-αποικιοκρατικό αγώνα για εθνική κυριαρχία των ιθαγενών κινημάτων στην Ευρώπη. Η φωνή του Antonio Negri –ενός από τους ιδρυτές του κινήματος Potere Operaio (Εργατική Δύναμη), το 1969, και μέλους της ιταλικής Autonomia Operaia (Εργατική Αυτονομία)– συναντά τη φωνή του Niillas Somby, ακτιβιστή για τα πολιτικά δικαιώματα και την εθνική κυριαρχία των Σάμι στον βορρά της Νορβηγίας. Τη δεκαετία του 1970, και οι δύο αντιμετώπισαν διαφορετικές κατηγορίες ως τρομοκράτες.

Παραμερίζοντας την καθιερωμένη αντίθεση δικτατορίας και δημοκρατίας, προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τις αποτυχίες της μετάβασης στη δημοκρατία, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία, την Αργεντινή ή τη Χιλή: πώς η έννοια της ελευθερίας ταυτίστηκε με την ελεύθερη αγορά. Ενώ η δεκαετία του 1980 παρουσιάζεται συχνά ως η περίοδος όπου παρήκμασαν τα κινήματα κοινωνικής απελευθέρωσης και προαναγγέλθηκε η εμφάνιση μιας καινούργιας δημοκρατικής συναντίληψης μέσα στο πλαίσιο του καπιταλισμού –προτάσσοντας στη θέση της ιδεολογικής αντίθεσης την οικονομική ανάπτυξη– τα αντι-αποικιοκρατικά, φεμινιστικά, queer και αντι-AIDS κινήματα άρχισαν να καταδεικνύουν τα κενά στον δυτικό ηγεμονικό λόγο. Είναι άραγε δυνατό να συλλάβουμε την ελευθερία πέρα από την καπιταλιστική της αντίληψη;

Σταδιακά, μέσα σε αυτόν τον δεκαήμερο διάλογο, σκοπεύουμε να αρθρώσουμε σύγχρονες γλώσσες αντίστασης, από την κουρδική επανάσταση της Rojava έως τις φωνές των queer, τρανσέξουαλ, των sex-workers και των μεταναστών από την Τουρκία, την Ελλάδα, το Μεξικό ή τη Βραζιλία, τους σύγχρονους αγώνες για την αποκατάσταση των αυτόχθονων πληθυσμών, τις νέες πολιτικές και καλλιτεχνικές πρακτικές που επινοούν νέες μορφές επίδρασης, γνώσης και πολιτικής υποκειμενικότητας, όπως ecosex, queer-indigenism και ριζοσπαστική επιτελεστικότητα. Όλοι μαζί σχεδιάζουν έναν πολιτικό και ποιητικό χάρτη της Ευρώπης διαφορετικό από εκείνον που σχεδίασε η Ευρωπαϊκή Ένωση.

#0 Εισαγωγή

Adam Szymczyk, Paul B. Preciado και Ανδρέας Αγγελιδάκης
Ημερολόγιο

#1

Linnea Dick

Η Linnea Dick είναι κόρη των Pamela Bevan και Beau Dick. Φέρει το όνομα Malidi, που στη γλώσσα των Kawakwaka'wakw σημαίνει αυτός που πάντοτε…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#2

Antonio Negri

Ο Antonio Negri είναι καθηγητής Θεωρίας του Κράτους στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας και έχει συμμετάσχει ενεργά στις συζητήσεις…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#3

Niillas Somby

Ο Niillas Somby είναι Σάμι ακτιβιστής για τα πολιτικά δικαιώματα, δημοσιογράφος, κινηματογραφιστής και φωτογράφος Υπήρξε…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#4 Educación Cívica / Αγωγή του Πολίτη

Sergio Zevallos

Κατά μίμηση των προπονήσεων bodybuilding, η Educación Cívica / Αγωγή του Πολίτηπροσπαθεί να μας «εκγυμνάσει» στην κοινωνική…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#5 Freedom as Market Value. Freedom as Practice of Resistance

Judith Revel

Ποιο είναι το νόημα της ελευθερίας όταν η αγορά απαιτεί από το άτομο να είναι όλο και πιο ελεύθερο, δημιουργικό…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#6 Memory under Construction: Towards a Public Memory of Torture in Greece

Κωστής Κορνέτης

Μετά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής το 2001, υπήρξε μια έντονη συζήτηση γύρω από την πολιτική του σώματος…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#7 Your Neighbor’s Son: The Making of a Torturer

Your Neighbors Son: The Making of a Torturer (Ο γιος του γείτονά σας: Η δημιουργία ενός βασανιστή), Jørgen Flindt Pedersen και Erik Stephensen, Δανία, 1981, 52 λεπτά
Προβολή ταινίας

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#8 This is not the Place. Four Visits to Villa Grimaldi: A Chilean Center for Torture and Detention

Diana Taylor

Τα τελευταία δέκα χρόνια, η Diana Taylor επισκέφτηκε την περιβόητη Villa Grimaldi στη Χιλή, μαζί με ανθρώπους που υπέστησαν…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#9 Between Terror and Revelry. Collective Strategies of Resistance during Dictatorships in Argentina and Brazil

Ana Longoni

Οι δικτατορίες τόσο στη Βραζιλία (1964-1985) όσο και στην Αργεντινή (1976-1983) αποτελούσαν μέρος της Operación Condor, ενός παράνομου…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#10 DJ set

Lies van Born
Ημερολόγιο

#11 Torture and Freedom Tour of Athens

Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Τάσος Σακελλαρόπουλος, Κωστής Καρπόζηλος και Κατερίνα Λαμπρινού

(Περίπατος σε Τόπους Ελευθερίας και Βασανισμού στην Αθήνα)

Ομαδικός περίπατος στην πόλη της Αθήνας, σε συνεργασία…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#12 Το Χρονικό της Δικτατορίας (1967-1974)

Παντελής Βούλγαρης

Το Χρονικό της Δικτατορίας (1967-1974), Παντελής Βούλγαρης, Ελλάδα, 37′
Προβολή ταινίας

Επιτάφιος για τη Δημοκρατία
(9:30-11 μ.μ.)

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#13 Επιτάφιος 2

Άντζελα Μπρούσκου - Θέατρο Δωματίου και MiniMaximum ImproVision

O Επιτάφιος 2 είναι μια συνεργασία ανάμεσα σε επαγγελματίες ηθοποιούς, μουσικούς, φοιτητές, καλλιτέχνες και στο…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#14 Ojo de gusano: Don’t Look Down

Regina José Galindo

Cayeron en Guatemala
Cayeron en Honduras
Cayeron en Nicaragua
Cayeron en El Salvador
Cayeron en Panamá
Cayeron en Venezuela
Cayeron en Perú
Cayeron en Colombia
Cayeron en Uruguay
Cayeron en Paraguay
Cayeron en…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#15 Chronotopes / Dystopic Geometries / Terrifying Geographies

Νένη Πανουργιά

Ο Μιχαήλ Μπαχτίν μας έχει πει ότι ο χρονοτόπος συνδέει τις χρονικές και χωρικές σχέσεις της γλώσσας με το ιδεολογικό…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#16 Lingua Tertii Imperii

Daniel García Andújar

Η δημοκρατία έχει γίνει ζήτημα αισθητικής. Η δημόσια σκηνή έχει γίνει ένα είδος ενορχηστρωμένου video game ή οπερέτας…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#17 Red Star, Crescent Moon / after Sohail Daulatzai

Naeem Mohaiemen

Στο Black Star, Crescent Moon (2012), ο ακαδημαϊκός Sohail Daulatzai κατατάσσει τον μετά τη δεκαετία του 1950 Μαύρο διεθνισμό ως ιστορικό…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#18 Soundscapes of Detention: Music and Torture under the Junta (1967–74)

Άννα Παπαέτη

Η χρήση των βασανιστηρίων από τη δικτατορία των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα (1967-1974) έχει αποτελέσει θέμα συζήτησης…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#19 Attempt. Come.

Γεωργία Σαγρή

(Απόπειρα. Έλα.)

Απόπειρα. Έλα.
Απόπειρα.
Έλα.
Ακαθόριστη.
Γίνε το σημείο της μη αναφοράς.
Συνεχής,
και σαν κατάσταση μορφοποίησης.
Παίξε.
Συνέχισε…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#20 Transgressive Listening

Στάθης Γουργουρής

Ο Στάθης Γουργουρής είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Συγκριτικής Λογοτεχνίας και Κοινωνίας στο Columbia University της Νέας Υόρκης. Έχει γράψει τα βιβλία…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#21 Outlawed Social Life

Candice Hopkins

U'mista, στη γλώσσα Kwak'wala, σημαίνει ότι επιστρέφει κάτι ή κάποιος που θεωρούνταν ότι χάθηκε. Στο Alert Bay και το Cape Mudge…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#22 I Owe You Everything

Clémentine Deliss και Chief Robert Joseph

Το Σου χρωστάω τα πάντα επιλέγει και παρακολουθεί μια σειρά από σύγχρονους διανοητές, ποιητές και ακτιβιστές…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#23 Interior Effects as an Outcome of War

Bonita Ely

Σας προσκαλούμε να συμμετάσχετε στο εργαστήριο της Bonita Ely όπου θα συζητηθούν οι συνεχιζόμενες από γενεά σε γενεά…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#24 They Glow in the Dark

Παναγιώτης Ευαγγελίδης

They Glow in the Dark, Παναγιώτης Ευαγγελίδης, Ελλάδα, 2013, 69 λεπτά
Προβολή ταινίας και συζήτηση με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Ευαγγελίδη…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#25 An Evening with Annie Sprinkle and Beth Stephens and Wet Dreams Water Ritual

Μια πρόσκληση στις απολαύσεις και στους κινδύνους του νερού. Σε συνεργασία με τοπικούς καλλιτέχνες, ακτιβιστές, μουσικούς…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#26 Το βαλς των βρώμικων δρόμων

Αδέσποτες Σκύλες

Η παράσταση είναι εμπνευσμένη από όλους εκείνους που σε οποιαδήποτε εποχή και τόπο, με οποιονδήποτε τρόπο απάντησαν…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#27 Decolonizing Memory: Vita Futurities in the Americas

Macarena Gómez-Barris

Στην ομιλία αυτή, η Gómez-Barris ρωτά πώς μπορούμε να απο-αποικήσουμε τη μνήμη ώστε να ενεργοποιήσουμε διαφορετικές πιθανές εναλλακτικές και αντικαπιταλιστικές…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#28 Rojava is a Women’s Revolution: Jineology as Women’s Science

Hawzhin Azeez

Η επανάσταση στη Rojava, στο Δυτικό Κουρδιστάν, κερδίζει διεθνώς έδαφος ανάμεσα στις αριστερές ομάδες και οργανώσεις…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#29 Trans*: Bodies and Power in the Age of Transgenderism

Jack Halberstam

Η πρόσφατη έρευνα του Jack Halberstam έχει επικεντρωθεί στην εκθετική αύξηση των δημόσιων συζητήσεων περί διεμφυλικότητας (transgenderism)…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#30 #Direnayol (#Resistayol)

Rüzgâr Buşki

#Direnayol (#Resistayol), ντοκιμαντέρ του Rüzgâr Buşki, Τουρκία, 2016, 60 λεπτά
Κινηματογραφική πρεμιέρα

Μια παρέα φίλων συναντιούνται…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#31 Voices of Trans and Queer Politics in the Mediterranean

Rüzgâr Buşki, Gizem Oruç, Şevval Kılıç, Μαργαρίτα Τσώμου, Μαρία Μητσοπούλου aka Maria F. Dolores, Άννα Αποστολέλλη και Τίνα Βορεάδη

Φωνές της trans και queer πολιτικής στη Μεσόγειο με τους:

Rüzgar Buşki, καλλιτέχνης και παραγωγός πολυμέσων, μέλος της Kanka Productions
Gizem…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#32 Queer Indie Gig, HTH Green to Blue Shock Treatment

Πράσινη Λεσβία

Η Πράσινη Λεσβία είναι ένα queer μουσικό σχήμα που δημιούργησε ο Άλκης Παπασταθόπουλος. Αυτή η μη ριζοσπαστική ιδέα…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#33 DJ set

Gizem Oruç

Η Gizem Oruç (aka 6zm) είναι μουσικός, παραγωγός και καλλιτέχνις πολυμέσων. Αφού έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Χημεία…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο

#34 The Epic of Eleftheria

Irena Haiduk και Ειρήνη Βακαλοπούλου

Στην Ανατολή και την Άπω Ανατολή, στον Νότο, στον βαθύ Νότο, από την άλλη πλευρά του Βορρά, και στην Άπω και στην…

 Περισσότερα
Ημερολόγιο
+ 29 Περισσότερα