Υπάρχει κάτι σάπιο στην κατάσταση των μίντια. Τόσο σάπιο ώστε σήμερα ένας άνθρωπος που κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου να καλεί τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης για να ανακοινώσει ότι η πραγματικότητα έχει ξεμπροστιάσει το αφήγημά τους, επιχαίροντας εκ των προτέρων για την επίδραση που θα έχει η κριτική του όταν θα μεταδίδεται στις οθόνες ανά την υφήλιο.
Είναι αλήθεια ότι ο εγκληματίας μας είναι δεινός ρήτορας, με τον αέρα ενός τζέντλεμαν, ακόμα και σε σύγκριση με έναν Αμερικανό πρόεδρο που προσβάλλει τα μέσα ενημέρωσης μπροστά στη CIA. Όμως είναι αυτό λόγος για να μην ισχύει για κείνον η αρχή της προφύλαξης που ισχύει για άλλους παρόμοιους βαρβάρους; Γιατί να μην του φερθούμε όπως στις Vogue ή Allure, τις μάρκες τσιγάρων των οποίων η κυκλοφορία πρόσφατα απαγορεύτηκε στην Ευρώπη, διότι η συσκευασία τους παραπλανεί τους καταναλωτές υπονοώντας ότι ωφελούν την υγεία;
Αυτά τα ερωτήματα δεν είχαν τεθεί ποτέ από τον Μάρτιο του 2011, οπότε ο εγκληματίας μας κήρυξε τον πόλεμο στους Σύρους τους οποίους περιέγραψε ως μικρόβια. Τότε έγιναν πολλές απόπειρες να διατηρηθεί το κοινό ενήμερο, παρά τη φίμωση των μέσων που επέβαλε το καθεστώς της Δαμασκού σε όλη τη χώρα. Όμως τα συμβατικά ΜΜΕ δεν παρείχαν ό,τι χρειαζόταν για να διασφαλιστεί η κάλυψη, παρότι το είχαν κάνει στο παρελθόν για πληθυσμούς που απειλούνταν η ύπαρξή τους, για παράδειγμα στην πολιορκία του Σαράγεβο το 1992-95. Απεναντίας, συντάχθηκαν με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στη δημιουργία ενός αμφιλεγόμενου εργαλείου πληροφόρησης που προωθούσε τον συναισθηματισμό εις βάρος της ανάλυσης, τη συμπόνια εις βάρος της ορθολογικότητας και το θέαμα εις βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Το αποτέλεσμα: χλεύασαν την αξιοπρέπεια των θυμάτων τα οποία θα έπρεπε να υπερασπίζουν, προσφέροντας νομιμοποίηση σε έναν εγκληματία τον οποίο θα έπρεπε να καταγγέλλουν και κανονικοποιώντας το κακό, όπως ακριβώς την εποχή όπου οι υπάνθρωποι εξοντώνονταν, προς μεγάλη αδιαφορία της υφηλίου.
Πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτή τη γενικευμένη εξαχρείωση; Έχουμε προσπαθήσει προσωπικά να καταγγείλουμε, να αναλύσουμε, να προτείνουμε. Όμως είναι μάταιο.
Υπάρχει κάτι πολύ σάπιο στην κατάσταση των μίντια. Κι αν δεν μπορεί να γίνει τίποτε για να θεραπευτούν, θα έχουμε χάσει ένα κρίσιμο αντίβαρο στη μετα-αλήθεια που υποσκάπτει τα θεμέλια του κοινού μας κόσμου στη Δαμασκό, στην Ουάσινγκτον και αλλού.
