Όταν ο Arin Rungjang µιλάει για την ιστορία, χρησιµοποιεί ένα λεξιλόγιο συνυφασµένο µε φήµες και διαδόσεις: η ιστορία δεν είναι ούτε γεγονός ούτε αδιαφιλονίκητη. Για τον Rungjang, που γεννήθηκε το 1975 στην Μπανγκόκ, η διαφωνία του όσον αφορά την ιστορία πηγάζει από τον τρόπο µε τον οποίο αντιπροσωπεύεται σήµερα η πολιτική ιστορία της Ταϊλάνδης εντός της χώρας, τόσο ως προς τη σχέση του κράτους-έθνους µε την αποικιοκρατία όσο και ως προς το πώς οι κυριότερες ιδεολογίες του 20ού αιώνα αποτέλεσαν όργανο διαιώνισης διάφορων µορφών δικτατορίας.
Το έργο του Rungjang 246247596248914102516... And then there were none (246247596248914102516... Κι έπειτα δεν έµεινε κανείς) περιστρέφεται γύρω από δύο ιστορικές τοποθεσίες: το Μνηµείο της Δηµοκρατίας στην Μπανγκόκ και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Αθήνα. Το Μνηµείο της Δηµοκρατίας επιτελεί δύο λειτουργίες: ενώ δοξάζει τη νίκη της δηµοκρατικής επανάστασης του 1932 ενάντια σε έναν απόλυτο µονάρχη, η εξύµνηση της ισχύος του µνηµείου το κατέστησε εκδήλωση της στρατιωτικής τυραννίας, γνέφοντας στον φασισµό και στην πρακτική της υποκριτικής αφοσίωσης στη δηµοκρατία της Ταϊλάνδης. Στο πλαίσιο του λαϊκού ξεσηκωµού στις 14 Οκτωβρίου 1973, περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόµους κατά της στρατιωτικής χούντας και συµµετείχαν σε µια πορεία από το Πανεπιστήµιο Ταµασάτ προς το Μνηµείο της Δηµοκρατίας. Οι φοιτητές, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν τη συµπάθεια και την υποστήριξη του λαού, στήριξαν την πολιτική τους δράση στα ίδια θεµέλια της νοµιµότητας που χρησιµοποιούσε η χούντα: στην τριαρχία του έθνους, της θρησκείας και της µοναρχίας, µόνο που τη χρησιµοποίησαν ενάντια στη χούντα. Ο ξεσηκωµός αποτέλεσε την απαρχή µιας περιόδου ακραίων αναταραχών και βίας, κατά την οποία ο απόλυτος µονάρχης και ο στρατός φοβούνταν ολοένα και περισσότερο τον κοµµουνισµό, γεγονός που κατέληξε στη Σφαγή του Πανεπιστηµίου της Ταµασάτ, στις 6 Οκτωβρίου 1976.
Οµοίως, ο ήδη εξαιρετικά πολιτικοποιηµένος χώρος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου έγινε το επίκεντρο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου της Αθήνας τον Νοέµβριο του 1973, που σκοπό είχε να ανατρέψει την αντικοµµουνιστική στρατιωτική χούντα στην Ελλάδα. Άνθρωποι που συµµετείχαν στη µεγαλειώδη και αιµατηρή διαδήλωση υπαινίχθηκαν ότι η διαµαρτυρία τους ήταν εµπνευσµένη από την εξέγερση του Πανεπιστηµίου της Ταµασάτ, για την οποία είχαν ακούσει στο ραδιόφωνο και σε προφορικές διηγήσεις.
Τα στοιχεία της παρουσίασης του Rungjang στην documenta 14 αποτελούνται από προφορικό και αρχειακό υλικό που αναδεικνύει τον περίπλοκο χαρακτήρα των ιδεολογικών συγκρούσεων, καθώς επίσης την υποκειµενικότητα και την εύπλαστη φύση τους ανάλογα µε το πώς κανείς διαβάζει ή αφηγείται τα γεγονότα. Τόσο µια γλυπτική εγκατάσταση µε τίτλο 246247596248914102516, που κάνει µνεία στον αριθµολογικό συµβολισµό που διαµορφώνει εν πολλοίς την ιδεολογική σηµατοδότηση του Μνηµείου της Δηµοκρατίας, όσο και το And then there were none (Κι έπειτα δεν έµεινε κανείς), ένα µονοκάναλο βίντεο όπου σκηνοθετείται µια ηµιµυθοπλαστική αφήγηση για δέκα φοιτητές που εγκατέλειψαν την Μπανγκόκ στον απόηχο της εξέγερσης, αποδοµούν τη λειτουργία των µνηµείων, τα αφηγήµατα που τροφοδοτούν το κράτος-έθνος και, τέλος, τον χώρο που έχουµε αποφασίσει να αποκαλούµε «ιστορία».
Hendrik Folkerts