Δευτέρα 8 Μαΐου 2017, 24:00 στην ΕΡΤ2
Bamako (Μπαμακό), 2006, Μάλι, 117′
Σκηνοθεσία: Abderrahmane Sissako
H ταινία Bamako, σε σκηνοθεσία του Μαυριτανού Abderrahmane Sissako, διαδραματίζεται στην πρωτεύουσα του Μάλι και εξετάζει τις σχέσεις των διεθνών οικονομικών πολιτικών με την καθημερινότητα παρακολουθώντας μια τραγουδίστρια και τον άνεργο σύζυγό της. Στην αυλή του σπιτιού που μοιράζονται με άλλες οικογένειες διεξάγεται μια δίκη κατά των παγκόσμιων θεσμών που κατηγορούνται για τη φτωχοποίηση της Αφρικής.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ επιδίωξαν να συνδέσουν την Αφρική με τον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό. Οι πολιτικές τους απαιτούσαν από τις αφρικανικές χώρες να ανοίξουν τις αγορές τους στο διεθνές κεφάλαιο, να μειώσουν τις κρατικές δαπάνες και να ιδιωτικοποιήσουν δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Αυτές οι πολιτικές υπέρ της αγοράς έγιναν γνωστές ως Συναίνεση της Ουάσινγκτον. Οι οικονομολόγοι της απέδιδαν την αφρικανική φτώχεια όχι στην εκμετάλλευση και στα μη βιώσιμα χρέη, αλλά στις πολιτικές που ευνοούσαν το κράτος έναντι της αγοράς. Ωστόσο, όποια αφρικανική χώρα υιοθέτησε το πρόγραμμα αυτό δεινοπάθησε.
Η πλοκή και ο εικαστικός λυρισμός του Bamako συνδέουν τις παγκόσμιες πολιτικές με τις τοπικές τους επιπτώσεις. Οι θεσμοί που αναδιάρθρωσαν και παγκοσμιοποίησαν την οικονομία του Μάλι τη δεκαετία του 1990 κρίνονται όχι σε κάποιο μεγαλόσχημο δικαστήριο, αλλά από μια κοινότητα απλών Αφρικανών πολιτών στην αυλή ενός σπιτιού. Η Συναίνεση της Ουάσινγκτον αποθάρρυνε τέτοιου είδους προσεγγίσεις: κατά τους ιδεολόγους της, υπήρχαν μόνο τα άτομα και η αγορά. Όμως ο Sissako χρησιμοποιεί τον κινηματογράφο για να δείξει ότι πρέπει να παίρνουμε την ευρύτερη εικόνα προσωπικά. Το Bamako μάς θυμίζει ότι βάση της οικονομίας, κυριολεκτικά και ετυμολογικά, είναι η διαχείριση του οίκου μας.
—Charles Tonderai Mudede, πολιτιστικός κριτικός, μελετητής αστικού χώρου, σκηνοθέτης και συγγραφέας