Daniel García Andújar, εγκαίνια των Δημόσιων Δράσεων της documenta 14 στο Πάρκο Ελευθερίας, φωτογραφία: Στάθης Μαμαλάκης
Η δημοκρατία έχει γίνει ζήτημα αισθητικής. Η δημόσια σκηνή έχει γίνει ένα είδος ενορχηστρωμένου video game ή οπερέτας με μερικά ρετσιτατίβι. Η οπερέτα αυτή ανεβαίνει καθημερινά για έναν λαό καθημαγμένο από τις συνέπειες της «κρίσης», που επικροτεί κριτικά ένα ψεύτικο και προκαθορισμένο, επιπόλαιο, επιτηδευμένο και γελοίο σενάριο στο οποίο τα μέσα ενημέρωσης, ενώπιον όλων των πολιτών, προγράφουν και αποκλείουν αμέσως το κοινό αν τολμήσει να γιουχάρει από τις κερκίδες.
Ένας χώρος πολιτικής εγγαστριμυθίας.
Η γλώσσα δεν είναι ποτέ αθώα.
Η αρχιτεκτονική δεν είναι ποτέ αθώα.
Οι εικόνες δεν είναι ποτέ αθώες.
Συμμετέχουν ανοιχτά σε μια μάχη σώμα με σώμα με την Ιστορία.
Τα κτίρια αυτά ήταν κάποτε νοσοκομείο.
Αργότερα έγιναν έδρα του Ειδικού Ανακριτικού Τμήματος της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας (ΕΑΤ/ΕΣΑ).
Σήμερα στεγάζουν το Μουσείο Ελευθερίου Βενιζέλου, το Μουσείο Αντιδικτατορικού Αγώνα και Δημοκρατικής Αντίστασης, και φιλοξενούν το πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της documenta 14 στο Πάρκο Ελευθερίας.
Βγάλτε το φανάρι του Διογένη και κάντε μια βόλτα στο Πάρκο μέρα μεσημέρι, αναζητώντας μια ειλικρινή γλώσσα.
Ο Daniel García Andujar είναι εικαστικός καλλιτέχνης πολυμέσων, ακτιβιστής και θεωρητικός της τέχνης από την Ισπανία, που ζει και εργάζεται στη Βαρκελώνη. Ο Andújar ξεκίνησε την καλλιτεχνική του δραστηριότητα στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ασχολούμενος κυρίως με το βίντεο, με έργα παρέμβασης στη δημόσια σφαίρα σχετικά με τα θέματα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, καθώς και την κατάχρηση της τεχνολογίας στα συστήματα επιτήρησης. Τα περισσότερα από τα έργα του βασίζονται σε συνεργασίες που διερευνούν πολιτικά, ιστορικά, κοινωνικά και πολιτιστικά φαινόμενα και την αναπαράστασή τους στα media: πολιτική του σώματος, διαφθορά, λογοκρισία, ξενοφοβία, αστική ανάπτυξη, πολιτιστικές βιομηχανίες, ένταξη και αποκλεισμός τεχνολογιών, χρήση του δημόσιου χώρου. Κάνοντας παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο και χρησιμοποιώντας με κριτικό τρόπο τα ψηφιακά μέσα και τις στρατηγικές επικοινωνίας των μεγάλων επιχειρήσεων που συνδέονται με αυτά, το θεωρητικό και καλλιτεχνικό έργο που έχει αναπτύξει ο Andújar κινείται μεταξύ περιοχών που είναι πραγματικές (η πόλη) και εικονικές (το διαδίκτυο).
