Miriam Cahn, Untitled (2015), graphite on paper, 43.5 × 29 cm
Η Μεσόγειος έχει υπάρξει τόπος αδιάλειπτης διέλευσης όσον αφορά την ταυτότητα, το ανήκειν και την πολιτισμική κληρονομιά, σε συνάρτηση με τον νέο κεντρικό ρόλο του ανατολικού συνόρου προς τη Μεσοποταμία, όπου η Ελλάδα και η Τουρκία αναδεικνύονται κομβικά σημεία στην κατασκευή ενός χώρου μετάφρασης. Είναι ένας τόπος με σύγχρονη παρουσία της άλλης άποψης, της άλλης οπτικής, του άλλου χάρτη: η δυναμικότητά του να ενώνει και να διχάζει, να μορφοποιεί την πραγματικότητα που βιώνουμε συνδέοντας και χωρίζοντας, καταδεικνύει ότι η ιστορία είναι πολλαπλών μορφών και πολλαπλών κατευθύνσεων. Σε αυτόν τον ιστό υπερεθνικών ιστοριών, οι παγκόσμιες διαδρομές των σύγχρονων διελεύσεων στη Μεσόγειο εμφανέστατα δεν είναι μόνο ένα κοινωνικοοικονομικό φαινόμενο αλλά αναπόσπαστο στοιχείο της κληρονομιάς και της πολιτικής οικονομίας της Δύσης και του τρόπου με τον οποίο διαχειρίζεται τις ασύμμετρες σχέσεις ισχύος. Στο πυκνό δίκτυο των μεταβαλλόμενων, διασυνδεδεμένων και ιστορικών διαδικασιών, εξερευνούμε αυτόν τον τόπο σημαντικών τομών και πρόθυμων συναντήσεων σε ένα μεταίχμιο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, Βορρά και Νότου. Ταυτόχρονα, οι πολλαπλές συντεταγμένες αυτής της συνάντησης οδηγούν σε εξέταση των αποσιωπημένων αφηγήσεων από τον προσφυγικό συνοικισμό στον Πειραιά μετά το 1922, μεταμορφώνοντας τις τοπικές μνήμες αυτής της γειτονιάς σε ανοικτό εργαστήριο ιστορίας.
