Η μετάφραση είναι όρος του συρμού στις ολοένα πιο υβριδικές και διασπορικές κοινωνίες μας που διασχίζουν τα όρια, και παράλληλα είναι όρος εξαιρετικά αμφίσημος, αφού ταυτόχρονα εκπροσωπεί τόσο τη διαδικασία μέσω της οποίας γεφυρώνονται εθνικές, ιστορικές και γλωσσικές διαφορές όσο και την προκαταρκτική διαδικασία από την οποία κατάγονται οι ίδιες αυτές διαφορές. Το Studio 14 παρουσιάζει τη μετάφραση ως έννοια κοινωνικής πρακτικής που διαφέρει από την απλή διαδικασία της μεταφοράς, μεταβίβασης και ισοδυναμίας· ως μια εναλλακτική έναντι της πράξης που εμπερικλείει ποικίλους πληθυσμούς στην εθνική ομογενοποίηση γλωσσών και πολιτισμών. Εξερευνούμε το διαλέγεσθαι «ξένου προς ξένο» όπου η γλώσσα είναι «εσαεί μεταφραζόμενη», ριζωμένη σε υλικές πρακτικές συνεργασίας, οργάνωσης και αντιπαράθεσης, ξεκινώντας από την εμπειρία των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες στην Αθήνα, οι οποίες συνιστούν μια ετερογενή γλωσσική κοινότητα με τη ζωντάνια των μεταναστών που προέρχονται από διάφορες χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Ταυτόχρονα, εξετάζουμε την οικοδόμηση μιας ομοιογενούς επίσημης εθνικής γλώσσας με βάση την εμπειρία των Σλαβομακεδόνων στη μεσοπολεμική Ελλάδα. Πρόκειται για μια ερευνητική πρωτοβουλία με στόχο να αναδειχθεί η αμφίσημη σημασία της «Δύσης» και το νέο σχήμα πολιτικών εννοιών όπως η Ευρώπη, η Ελλάδα, η εθνική γλώσσα και ταυτότητα στην εποχή της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, η «προσφυγική κρίση» και η άνοδος ενός νέου εθνικισμού.
21:30, Προβολή
Roee Rosen, The Confessions of Roee Rosen, 2008, 56′
