Γιάννης Τσαρούχης
(1910-1989)

Γιάννης Τσαρούχης, άποψη εγκατάστασης, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) – Κτίριο οδού Πειραιώς, Εκθεσιακός χώρος «Νίκος Κεσσανλής», documenta 14, φωτογραφία: Γιάννης Χατζηασλάνης

Γιάννης Τσαρούχης, άποψη εγκατάστασης, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) – Κτίριο οδού Πειραιώς, Εκθεσιακός χώρος «Νίκος Κεσσανλής», documenta 14, φωτογραφία: Γιάννης Χατζηασλάνης

Γιάννης Τσαρούχης, άποψη εγκατάστασης, Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη, Αθήνα, documenta 14, φωτογραφία: Γιάννης Χατζηασλάνης

Γιάννης Τσαρούχης, Συλλογή Ιδρύματος Γιάννη Τσαρούχη, άποψη εγκατάστασης, Museum für Sepulkralkultur, Κάσελ, documenta 14, φωτογραφία: Liz Eve

Γιάννης Τσαρούχης, Ζεϊμπέκικα, Συλλογή Ιδρύματος Γιάννη Τσαρούχη, άποψη εγκατάστασης, Museum für Sepulkralkultur, Κάσελ, documenta 14, φωτογραφία: Liz Eve

Έργα

Γιάννης Τσαρούχης
(1910, Πειραιάς - 1989)

Σπουδή Ξαπλωμένου κολυμβητή. Μαύρες κάλτσες, άσπρα παπούτσια (1962)
Ακουαρέλα και μολύβι σε χαρτί
21,5 × 31,5 εκ.

Μικρή πλαζ (1962)
Νερομπογιά σε χαρτί
22,5 × 30,5 εκ.

Λουόμενος που ξεντύνεται (1965)
Λάδι και νερομπογιά σε χαρτί
42 × 20,5 εκ.

Σπουδή για Πλαζ, δύο γυμνά, ένας αξιωματικός (1962)
Νερομπογιά σε χαρτί
21,5 × 31,5 εκ.

Ναύτης και μπλε κολόνα (1962)
Γκουάς σε χαρτί
30 × 22,5 εκ.

Ναύτης και λευκή κολόνα (1962)
Γκουάς σε χαρτί
30 × 22,5 εκ.

Νίκος ναύτης όρθιος (1963)
Μολύβι σε χαρτί
36 × 25,5 εκ.

Στέφανος ως ναύτης φωτοσκιασμένο (1963)
Μολύβι σε χαρτί
38 × 28 εκ.

Ο Άρειος Πάγος (1964)
Γκουάς και μολύβι σε χαρτί
25 × 45,5 εκ.

Σπουδή για τη Μεγάλη πλαζ (1962)
Νερομπογιά σε χαρτί
35 × 87 εκ.

Όλα τα έργα από το Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη

Όλα τα έργα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Α.Σ.Κ.Τ.) – Κτίριο οδού Πειραιώς, Εκθεσιακός χώρος «Νίκος Κεσσανλής», Αθήνα

Ημίγυμνος πιανίστας (1971)
Εικονογράφηση για το εξώφυλλο του δίσκου του Μάνου Χατζιδάκι «Τα λειτουργικά»
Γκουάς σε χαρτί
30,7 × 30,6 εκ.
Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη
Ωδείο Αθηνών, Αθήνα

Οκτώ μακέτες σκηνικού για το Μπαλέτο Α (1971)
Μία: τέμπερα σε χαρτί, 14,5 × 34 εκ.
Τέσσερις: γκουάς σε χαρτί, 15,5 × 28,5 εκ. η καθεμία
Τρεις: γκουάς σε χαρτί, 14 × 34,5 εκ. η καθεμία

Δύο μακέτες σκηνικού για το Μπαλέτο Β (1971)
Τέμπερα σε χαρτί
17 × 28,5 εκ. και 25 × 34 εκ.

Αισχύλος, Ορέστεια (1936)
Μακέτα σκηνικού
Ακουαρέλα σε χαρτί
17 × 30,5 εκ.

Friedrich von Schiller, Λουίζα Μύλλερ (1936)
Μακέτα σκηνικού
Γκουάς σε χαρτί
14 × 21,5 εκ.

Σκηνικό για έργο του Carlo Goldoni (1936)
Γκουάς σε χαρτί
12 × 16,5 εκ.

Léo Delibes, Κοπέλια (1937)
Μακέτα σκηνικού
Γκουάς σε χαρτί
19,7 × 28,8 εκ.

Claude Debussy, Το απόγευμα ενός Φαύνου (1935)
Μακέτα σκηνικού
Ακουαρέλα σε χαρτί
14,5 × 17,5 εκ.

Vittorio Rieti
Μακέτα σκηνικού εμπνευσμένη από το Le Bal του Giorgio de Chirico (1936)
Γκουάς σε χαρτί
20,4 × 32 εκ.

Frédéric Chopin, Συλφίδες (1948)
Μακέτα σκηνικού
Γκουάς σε χαρτί
26,8 × 36,6 εκ.

Ευριπίδης, Τρωάδες (1953)
Μακέτα σκηνικού
Γκουάς σε χαρτί
24,5 × 34,7 εκ.

Ο διάδρομος του σπιτιού της θείας του Τσαρούχη ως σκηνικό για την Αντιγόνη του Σοφοκλή με σύγχρονα κοστούμια (1971)
Γκουάς σε χαρτί
28,5 × 40 εκ.

Μακέτα για ένα μπαλέτο επινόησης του Τσαρούχη (1947)
Ακουαρέλα σε χαρτί
7,9 × 9,1 εκ.

Σκηνικό για ένα μπαλέτο επινόησης του Τσαρούχη με θέμα το 1821 (1947)
Ακουαρέλα σε χαρτί
7,9 × 9,1 εκ.

Σκηνικό για τη Λίμνη των κύκνων (1957)
Ακουαρέλα σε χαρτί
17,5 × 20,5 εκ.

Παραλλαγή για το σκηνικό του Φιλοκτήτη του Σοφοκλή (1968)
Γκουάς σε χαρτί
17,2 × 22,9 εκ.

Ευριπίδης, Ορέστης (1968)
Σπουδή για μια παράσταση χωρίς σκηνικό
Γκουάς σε χαρτί
16 × 20,5 εκ.

Ευριπίδης, Ορέστης (1968)
Μακέτα σκηνικού
Γκουάς σε χαρτί
20,5 × 24,5 εκ.

Μακέτα σκηνικού (1944)
Νερομπογιά και μολύβι σε χαρτί
13,7 × 39 εκ.

Μακέτα σκηνικού (1944)
Νερομπογιά και μολύβι σε χαρτί
14 × 38 εκ.

Μακέτα σκηνικού (1944)
Νερομπογιά και μολύβι σε χαρτί
10,4 × 42,9 εκ.

Ευριπίδης, Τρωάδες (1977)
Μακέτα σκηνικού και κοστουμιών
Λάδι σε χαρτί
72,5 × 98,4 εκ.

Ευριπίδης, Τρωάδες, στο πάρκινγκ της οδού Καπλανών (1977)
Παστέλ σε χαρτί
32,5 × 47,5 εκ.

Ευριπίδης, Τρωάδες (1977)
Μακέτα σκηνικού
Μολύβι και χρωματιστά μολύβια σε χαρτί
32,5 × 47,5 εκ.

Divertissement (1947)
Μολύβι και νερομπογιά σε χαρτί
15 × 21 εκ.

Maurice Maeterlinck, Γαλάζιο πουλί (1926)
Δύο μακέτες σκηνικού
Ακουαρέλα σε χαρτί
13 × 13,7 εκ. και 12,6 × 14,2 εκ.

Gian Carlo Menotti, Το μέντιουμ Β (1957)
Μακέτα σκηνικού
Ακουαρέλα σε χαρτί
25,2 × 36,5 εκ.

Luigi Cherubini, Μήδεια (1958)
Μακέτα σκηνικού
Ακρυλικό σε χαρτί
24 × 32,5 εκ.

Jean Racine, Φαίδρα (1944)
Μακέτα σκηνικού
Γκουάς σε χαρτί
12,5 × 21,5 εκ.

Η αντιγραφή του Τιτσιάνο (1971)
Λάδι σε πανί
83,6 × 100 εκ.

Ο ζωγράφος και το μοντέλο του (1976)
Λάδι σε χαρτί
116,5 × 116 εκ.

Νέος στο παράθυρο (1965)
Ακρυλικό σε νοβοπάν
2,10 × 1,10 εκ.

Φωτογραφικό αρχείο (χ.χ)

Όλα τα έργα © Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη

Φωτογραφικό αρχείο

Από την ταινία Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη (1950)
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης
Σκηνογραφία: Γιάννης Τσαρούχης, Βλάσης Κανιάρης
Από το αρχείο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη

Φωτογραφίες μοντέλων του ζωγράφου (1960)
Φωτογραφίες: Γιάννης Τσαρούχης

Αρχειακό υλικό από το κτίσιμο του σπιτιού (1960)
Φωτογραφίες: Γιάννης Τσαρούχης

Τσαρούχης και Dominique στο Λούβρο (1970)
Φωτογραφίες: Γιώργος Τουρκοβασίλης

Όλα τα έργα στο Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη, Αθήνα


Εικοσιένα Ζεϊμπέκικα (1974-82 και χ.χ.), και πάτωμα με μαίανδρο και μαυρόασπρα πλακάκια ειδικά ζωγραφισμένο για τα μοντέλα που πόζαραν για το ζεϊμπέκικο
Γκουάς, ακουαρέλα, παστέλ και γραφίτης σε χαρτί
Διαστάσεις από 28,3 × 15,4 εκ. έως 38 × 28,4 εκ.

Γυμνός χορευτής (ημιτελής σπουδή) (1978)
Τέμπερα σε χαρτί
182,5 × 71,3 εκ.

Γυμνός χορευτής με μακριά μαλλιά, ροζ φόντο (1978)
Χρωστική με ζελατίνη σε καμβά
183 × 71 εκ.

Όλα τα έργα από το Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη

Όλα τα έργα στο Museum für Sepulkralkultur, Κάσελ

Το ζεϊμπέκικο είναι δημοφιλής ατομικός χορός με ελεύθερη χορογραφία, που προέρχεται από τα αστικά κέντρα της Ελλάδας στα τέλη του 19ου αιώνα. Επινοήθηκε από κοινότητες Ζεϊμπέκων, μειονοτικής ομάδας θρακικής-φρυγικής καταγωγής με ρίζες από το Αϊδίνιο, την Προύσα, τη Σμύρνη και άλλες περιοχές που είχαν εξισλαμιστεί. Οι σκηνές που ζωγράφισε ο Γιάννης Τσαρούχης με στρατιώτες και ναύτες να χορεύουν ζεϊμπέκικο συχνά τοποθετούνται σε μαυρόασπρο μωσαϊκό δάπεδο που μοιάζει με τα αντίστοιχα σε δημοφιλείς λαϊκές ταβέρνες και αποπνέει ατμόσφαιρα οικογενειακής ζωής, χαρακτηριστική των προαστίων. Αυτές οι σκηνές, που διαδραματίζονται έξω από το ατελιέ, επικεντρώνονται σε μια αντίληψη του ρεαλισμού καθώς και στην απόπειρα να αλλάξει το βλέμμα μας πάνω στο γυμνό κορμί. Τα κορμιά που απεικονίζονται στα έργα του Τσαρούχη απηχούν τη διαρκή αναζήτησή του για το «ιερό» και έχουν επηρεαστεί από τη μεταγενέστερη έρευνά του για τις κλίμακες χρωμάτων στα έργα βουδιστών ζωγράφων και σε τοιχογραφίες από την Κεντρική Ασία. Το σύμβολο του φωτοστέφανου, από την άλλη, αντλείται από την ελληνιστική, τη βουδιστική και τη χριστιανική εικονογραφία. Αυτοί οι πίνακες φιλοτεχνήθηκαν ως επί το πλείστον από μνήμης, ενόσω ο Τσαρούχης βρισκόταν στη Βιλνέβ-λε-Σαμπλόν, στα προάστια του Παρισιού, αποστασιοποιημένος από την «ελληνικότητά» του προκειμένου να την επινοήσει εκ νέου.

Αναρτήθηκε στην κατηγορία Δημόσια έκθεση